Musimy zacząć tracić pamięć, nawet tylko
stopniowo i nieznacznie, by zdać sobie sprawę, że pamięć stanowi nasze życie.
Życie bez pamięci jest niczym [...]. Pamięć jest naszym spoiwem, powodem
istnienia, wrażliwością, nawet naszym działaniem. Bez niej jesteśmy niczym.
Luis Buňuel
Luis Buňuel
LINDA BROWN
Matka. 54.
Każdy
uśmiech pełen ulgi, który pojawia się na ustach Lindy, gdy tylko rozpoznaje
znajomą twarz, przyprawia Bonnie o przyspieszony oddech. Skronie pulsują jej
bólem, spocone dłonie drżą. Radość, która wypełnia jej pierś, jest nie do
opisania. To ulga, że znów się udało, że wciąż nie jest obca. Bonnie
wie, że Linda zawsze chciała nie pamiętać. Nie pamiętać o ostrych słowach, o napiętych
żyłach na rękach i zaciśniętych ustach ─ nie pamiętać o swoich błędach. Bonnie wie,
dlatego czuje wściekłość i żal, że Lindzie udało się uciec i uniknąć spłacania
długu wobec świata i wobec córki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz